08.03.2015

Konkurs adresowany jest do uczniów starszych klas szkół podstawowych i gimnazjów.

W organizowanych do tej pory konkursach udział wzięło ponad 1000 uczestników ze szkół z

województw lubuskiego, zachodniopomorskiego i wielkopolskiego.

W tegorocznej edycji udział wzięło 45 uczestników ze szkół podstawowych i gimnazjalnych z

Trzebicza, Strzelec KĘ., Międzychodu, Krzyża Wlkp., Starego Kurowa, Zwierzyna, Bierzwnika,

Krzęcina, Dobiegniewa oraz Gorzowa Wlkp.

Nagrody dla uczestników i laureatów Konkursu ufundowali: Stowarzyszenie Woldenberczyków,

Fundacja Woldenberczyków, Starostwo Powiatowe w Strzelcach KĘ., Pan Tomasz Rogoziński, Pani

Anna Matuchniak – Krasuska oraz Gmina Dobiegniew.

Recytacje uczestników oceniało jury powołane przez organizatora w składzie:

– dr Przemysław Słowiński – Prorektor do spraw studenckich Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej

w Gorzowie Wlkp.

– Pan Tomasz Rogoziński – Prezes Fundacji Woldenberczyków

– mgr Marcin Pawłowski- Kierownik Referatu Oświaty, Kultury, Sportu

i Rekreacji Urzędu Miejskiego w Dobiegniewie.

Laureatam i tegorocznej edycji konkursu zostali :

Kategoria szkoły podstawowe:

Michał Sopielewski – SP w Strzelcach Kraj.

Aleksandra Wielgos – SP Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców Gorzowie Wlkp.

Maja Maćków – SP w Dobiegniewie

Wyróżnienia:

Katarzyna Maciaszek – SP w Strzelcach Kraj.

Aleksandra Rutkowska – SP w Krzęcinie

Kategoria szkoły gimnazjalne :

Nagroda Grand Prix ufundowana przez Stowarzyszenie Woldenberczyków

Ewa Pelińska – Zespół Szkół Ogólnokształcących w Krzyżu Wlkp.

Laureaci

Julia Koczerba – Zespół Szkół Ogólnokształcących w Krzyżu Wlkp.

Weronika Teska – Gimnazjum nr 2 w Międzychodzie

Patrycja Piechota – Gimnazjum nr 2 w Międzychodzie

Marcin Polański – Gimnazjum w Starym Kurowie

Wyróżnienia:

Katarzyna Lewandowska – Publiczne Gimnazjum nr 1 w Barlinku

Wiktoria Boruń – Publiczne Gimnazjum nr 1 w Barlinku

Wiktoria Kostka – Zespół Szkół w Dobiegniewie

Irena Zmaczyńska, Katarzyna Górniacka

08.03.2015

Drodzy uczestnicy i organizatorzy XIII Konkursu Recytatorskiego Poezji Oflagu
II C Woldenberg.

W imieniu członków i zarządu Stowarzyszenia Woldenberczyków serdecznie dziękuję wszystkim uczestnikom konkursu i gratuluję jego laureatom.

Drodzy Uczniowie.

Zapewne o sensie i potrzebie konkursu wiele mówili Wam Wasi nauczyciele. Zastanawiałem się więc, co jeszcze można dodać ważnego. I zdałem sobie sprawę, że jeńcy Oflagu byli w większości dokładnie w wieku Waszych ojców. Wyobraźcie więc sobie przez chwilę ojców Waszych, przez sześć lat więzionych i głodzonych, śpiących na zawszonych, piętrowych pryczach. O czym myśleliby podczas bezsennych nocy w zamkniętych na głucho barakach, na materacach wypełnionych wilgotnymi ścinkami papieru? O was! Przede wszystkim o Was. I o Waszych Matkach.

Znaczna część członków Stowarzyszenia – podobnie jak ja – to dzieci tamtych oficerów. To o nas myśleli Oni w ciemne noce, chłostane błyskiem reflektorów. I o nas pisali:

Cichy wieczór, księżyc złoty lśni…

Gdzież teraz Ty?

Rdzewieją druty kolczaste, myśl stęskniona leci

Do Ciebie i dzieci.

Tak naprawdę to było pokolenie Waszych dziadków i pradziadków. Jesteście więc w wieku naszych wnuków. My nie staniemy już do konkursów recytatorskich, nie rozegramy meczu o puchar Ryszarda Koncewicza. Nasi Ojcowie byli tu zwiezieni z całej Rzeczypospolitej i podobnie my jesteśmy rozproszeni po całej Polsce. To Wy, z racji zamieszkiwania Ziemi Dobiegniewskiej, staliście się spadkobiercami pamięci Oflagu II C Woldenberg. Jesteśmy wam bardzo wdzięczni i jesteśmy z Was bardzo dumni!

Wiesław Dembek

syn Jeńca

prezes Stowarzyszenia Woldenberczyków

09.02.2015

ppor. Zygmunt Wójcik_Notatki z ewakuacji obozu

3.02.2015

Franciszek Bagniewski relacja z ewakuacji

3.02.2015

Drodzy Organizatorzy i Uczestnicy rajdu 2015 szlakiem ewakuacji
Oflagu II C!

My, potomkowie tych oficerów Wojska Polskiego, którzy w mroźną zimę, 70 lat temu, przebywali ostatni etap swej wojennej tułaczki, wyrażamy Wam naszą głęboką wdzięczność i uznanie. Tak naprawdę to nasi Ojcowie wyrażają Wam ustami swoich córek i synów ten podziw i wdzięczność – jestem tego pewny.

Jesteśmy pełni uznania, że dostrzegliście patos i historyczną symbolikę
w exodusie sponiewieranej rzeszy jeńców, który był małą, lecz ważną częścią przemijającej wówczas epoki. Wobec ogromu strat, jakie poniosła Polska
i jej elity w obozach jenieckich, które w dużej części okazały się obozami śmierci, ocalenie oficerów woldenberskich miało znaczenie ogromne. To między innymi dzięki temu mogliście teraz przebywać ten tułaczy szlak z rozwiniętymi, harcerskimi sztandarami.

Byliśmy sercem i myślami z Wami, czytając uważnie sprawozdania
z kolejnych dni marszu. Dziękując Wychowawcom za piękną i sprawnie zrealizowaną inicjatywę, dziękujemy równie serdecznie młodym uczestnikom marszu.

Teraz, gdy wrażenia z rajdu są jeszcze bardzo żywe i nie zagoiły się odparzenia na Waszych stopach, zamieszczamy na naszej stronie uzyskaną niedawno, unikatową relację jeńca – porucznika Franciszka Bagniewskiego –
z ewakuacji Obozu Zachód, przebiegającej nieco inną trasą, jednak tchnącą autentyzmem i tym samym zmęczeniem, które w czasie marszu było też Waszym udziałem.

W imieniu rodzin woldenberskich

Wiesław Dembek – syn jeńca

prezes Stowarzyszenia Woldenberczyków       

1.02.2015

30.01.2015

Witam!

Za nami dzień  drugi ,,ewakuacji,,. Dwoje rannych po nocy musieliśmy  odesłać  do domu. Otarte nogi i wysoka gorączka  zmusiła dwie harcerki do wycofania się  z rajdu. Reszta się trzyma. Dzisiaj etap do Barlinka. Po drodze przerwa w gościnnej świetlicy sołectwa  Danków. Tam ognisko  kiełbaski. Przy ogniu wspomnienie o zmarłym  podczas ewakuacji oficerze , który  został  pochowany  w  Dankowie. Już wcześniej  próbowałem odszukać  z harcerzami jego grób ale  bez sukcesu. Potem w drogę i w Niesporowicach zdjęcie przy  ruinach potężnej stodoły,  w której prawdopodobnie nocowali podczas ewakuacji. Po 26 km zakończyliśmy  etap i korzystając  z gościnność  burmistrza  Barlinka  nocujemy w gimnazjum. Nasz radiotelegrafista przeniósł  się  już  do klubu radio w Barlineckim domu kultury i nadaje nadal . Jutro ostatni etap 13 km do Dziedzic. Harcerze  szykują fotoreportaż  który chcemy pokazać  jutro na uroczystościach  i potem wysłać  na stronę  stowarzyszenia.

Pozdrawiam
Waldek  Grzankowski

                                                                                                                                                                                                                                                            29.01.2015

WSPOMNIENIE O Śp. ARKADIUSZU BRZEZICKIM

          7 stycznia 2015 r. na powązkowskim Cmentarzu Wojskowym w Warszawie pożegnaliśmy Arkadego Brzezickiego. W Oflagu II C Woldenberg przebywało przez 5 lat w niewoli prawie 7 tysięcy polskich oficerów – elita inteligencka II Rzeczypospolitej. Śp. Arkady Brzezicki był najstarszym byłym jeńcem Oflagu i jednym z dwóch żyjących! Jednym z dwóch żyjących spośród 7 tysięcy!

           Jesteśmy w większości potomkami jeńców tamtego obozu. Nasi Ojcowie to przeważnie roczniki 1905-1910, rówieśnicy Arkadego. Tylko, że już ich od dawna nie ma. W naszej działalności motywowani jesteśmy miłością i wdzięcznością do naszych Rodziców oraz poczuciem osierocenia ich śmiercią. Wszyscy, którzy osiągnęli wiek dojrzały wiemy dobrze, że sieroctwo tylko umownie przynależy się wiekowi dziecięcemu. Tak naprawdę póty się jest po trosze dzieckiem, póki żyją rodzice. Ilu czytających te słowa osób w sile wieku nie miało wielokrotnie łez w oczach, wspominając matkę lub ojca? Mogę to powiedzieć, bo też do nich należę.

          Proszę więc teraz zrozumieć, czym jest dla nas śmierć Arkadego Brzezickiego, który był symbolem Stowarzyszenia i w naszych oczach uosabiał naszych Ojców, którzy wcześniej odeszli. Co więcej, Arkady Brzezicki do ostatnich lat był aktywnym członkiem Stowarzyszenia, przyjeżdżał na każde zaproszenie, dzielił się wspomnieniami. A był przecież jednym z aktywistów obozowych – współorganizatorem słynnej „Olimpiady za drutami.”

          Przy tak bogatym życiorysie może się wydawać, że 6 lat niewoli to jedynie drobny epizod. Ale my – dzieci jeńców – wiemy, że nic bardziej mylnego! Zaryzykuję stwierdzenie, że te 6 lat dla większości byłych jeńców było najważniejszym okresem życia, który ukształtował ich jako ludzi dojrzałych. Czas głodu, chłodu i upokorzenia, o którym nie zawsze chętnie opowiadali. Ale jest teza, która mówi, że dla osiągnięcia pełni człowieczeństwa niezbędna jest porażka. To dlatego mogliśmy zapamiętać naszych Ojców jako ludzi konsekwentnych, zdyscyplinowanych, twórczych, przepełnionych wolą życia.

          Taki był śp. Arkady Brzezicki. Wraz z Jego śmiercią kończy się już niemal epoka bezpośrednich świadków tamtych zdarzeń. Teraz ciężar pamięci o nich będzie spoczywał wyłącznie na nas i kolejnych pokoleniach. To dla nas dramatyczny moment.

          Z naszego środowiska na smutną ceremonię pogrzebu przybyli: przewodniczący Fundacji Woldenberczyków – Tomasz Rogoziński, dyrektor Muzeum Woldenberczyków – Irena Zmaczyńska, kierownik Referatu Kultury, Oświaty, Sportu i Turystyki Urzędu Miasta i Gminy Dobiegniew – Marcin Pawłowski, poczty sztandarowe uczniów Szkoły Podstawowej im. Żołnierzy Września 1939 – Woldenberczyków oraz Gimnazjum im. Ryszarda Koncewicza w Dobiegniewie wraz z opiekunami – Jolantą Pawlak (dyr. Szk. Podst.), Krzysztofem Niedziałkowskim (naucz. w Gimn.) i Stefanem Spielerem (naucz. w Szk. Podst.). Obecny był przyjaciel Zmarłego i honorowy członek Stowarzyszenia – Pan Zbigniew Wilma.

          Obecny był Pan Tomasz Jagodziński – dyrektor Muzeum Sportu i Turystyki, które zorganizowało w minionym roku wystawę „Olimpiada za drutami”. Warto dodać, że Małżonka śp. Arkadego – dr Maria Morawińska-Brzezicka – była przez wiele lat dyrektorem tegoż Muzeum.

      W ceremonii uczestniczyli hejnaliści – przedstawiciele Polskiego Związku Łowieckiego. Zgodnie z prośbą rodziny Zmarłego nie było wystąpień uczestników ceremonii.

          Przywilej podziękowań należy do rodziny Zmarłego. Ja jedynie pozwolę sobie na wyrażenie głębokiej wdzięczności żołnierzom Garnizonu Warszawskiego, którzy na naszą prośbę utworzyli w ten mroźny dzień na powązkowskim Cmentarzu Wojskowym piękną asystę honorową. Dziękujemy bardzo Dowództwu Garnizonu za zrozumienie doniosłości tej chwili.

          Proszę wierzyć, że dla nas – członków Stowarzyszenia – nic już nie będzie takie jak dawniej.

Wiesław Dembek

Prezes Stowarzyszenia Woldenberczyków    

 

Fot. /w kolejności/

Marcin Pawłowski, Wiesław Dembek

                                                                                                                                                 2.01.2015

W dniu 19 grudnia 2014 r., w wieku 106 lat, odszedł od nas Pan Arkadiusz Brzezicki – najstarszy członek Stowarzyszenia Woldenberczyków, jeden z dwóch żyjących jeńców Oflagu II C Woldenberg. Wzięty do niewoli w czasie bitwy nad Bzurą w stopniu porucznika, spędził w niewoli 5 lat jako jeniec z nr 502/11A. W historii obozu zapisał się jako jeden z organizatorów słynnej Olimpiady Woldenberskiej, znanej pod nazwą „Olimpiady za drutami”. 

Śp. Arkadiusz Brzezicki – po wojnie oficer zawodowy, redaktor, zawodnik i działacz sportowy w CWKS Legia – był postacią szeroko znaną i popularną w środowisku Woldenberczyków. Do ostatnich lat czynnie i bardzo aktywnie uczestniczył w życiu Stowarzyszenia.  Zmarły Arkadiusz Brzezicki był ikoną i symbolem fenomenu historycznego i kulturowego, jakim był Oflag II C. Jego śmierć jest dla Stowarzyszenia wielką stratą.