Sprawozdanie z działania Stowarzyszenia za rok 2015
XIV edycja Konkursu Recytatorskiego Poezji Oflagu II C Woldenberg
23.03.2016
W dniu 4 marca br., w Muzeum Woldenberczyków w Dobiegniewie odbyła się XIV już edycja Konkursu Recytatorskiego Poezji Oflagu II C Woldenberg, organizowana przez Urząd Miejski w Dobiegniewie oraz Fundację Woldenberczyków. Dla naszego Stowarzyszenia Konkurs ma szczególne znaczenie, bowiem idee Konkursu odczytujemy nie tylko jako popularyzację poezji obozowej powstałej w czasie niewoli i odkrywanie talentów wśród młodzieży, ale także jako podtrzymywanie pamięci więzionych w Oflagu II C polskich oficerów.
Konkurs adresowany był do uczniów starszych klas szkół podstawowych i gimnazjów.
W organizowanych do tej pory konkursach uczestniczyło już ponad 1000 uczestników ze szkół z województw lubuskiego, zachodniopomorskiego i wielkopolskiego.
W tegorocznej edycji udział wzięło 45 uczestników ze szkół podstawowych i gimnazjalnych ze Strzelec Krajeńskich, Międzychodu, Krzyża Wlkp., Starego Kurowa, Ogard, Goszczanowa, Zwierzyna, Bierzwnika, Dobiegniewa, Barlinka oraz Gorzowa Wlkp.
Nagrody dla uczestników i laureatów Konkursu ufundowali: Stowarzyszenie Woldenberczyków, Fundacja Woldenberczyków, Starostwo Powiatowe w Strzelcach Kraj., Gmina Dobiegniew, Pani Anna Matuchniak–Krasuska – wnuczka Woldenberczyka, Pan Andrzej Pazda – syn Woldenberczyka.
Recytacje uczestników oceniało jury powołane przez organizatora w składzie:
- Agnieszka Niekrewicz – Prodziekan Wydziału Humanistycznego Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Gorzowie Wlkp.;
- Tomasz Rogoziński – Prezes Fundacji Woldenberczyków;
- Elżbieta Łabędź – Przedstawiciel Starostwa Powiatowego w Strzelcach Krajeńskich;
- Marcin Pawłowski – Kierownik Referatu Oświaty, Kultury, Sportu i Rekreacji Urzędu Miejskiego w Dobiegniewie.
Laureatami tegorocznej edycji konkursu zostali poniżej wymienieni uczestnicy.
Kategoria szkoły podstawowe
Nagrody
- Julia Plaszczyk – Sz. P. im. Dziedzictwa Cystersów w Bierzwniku
- Hanna Kalarus – Sz. P. w Goszczanowie
- Jakub Bartnicki – Sz. P. im. Żołnierzy Września Woldenberczyków
w Dobiegniewie
Wyróżnienia
- Antoni Musiałowski – Sz. P. w Starym Kurowie
- Stanisław Karalus – Sz. P. w Goszczanowie
- Oliwia Szrankowska – Sz. P. im. Dziedzictwa Cystersów w Bierzwniku
Nagrody specjalne
- Kornelia Jóźwiak – Sz. P. w Ogardach – nagroda Gloria Victis im. kpt. Konrada Majcherskiego
- Julia Plaszczyk – Sz. P. im. Dziedzictwa Cystersów w Bierzwniku – nagroda specjalna im. por. Zygmunta Pazdy
Kategoria szkoły gimnazjalne
Nagrody
- Sebastian Mostowski – Gimnazjum nr 1 w Barlinku
- Natalia Pawłów – Gimnazjum w Strzelcach Kraj.
- Wiktoria Ratajczak – Gimnazjum w Krzyżu Wlkp.
- Julia Małecka – Gimnazjum w Krzyżu Wlkp.
Wyróżnienia
- Klaudia Denis – Gimnazjum w Zwierzyniu
- Weronika Stachowiak – Świetlica Środowiskowa w Międzychodzie
- Julia Witkowska – Zespół Szkół w Dobiegniewie
- Aleksandra Darowska – Gimnazjum w Strzelcach Kraj.
Nagrody specjalne
- Natalia Pawłów – Gimnazjum w Strzelcach Kraj. – nagroda Gloria Victis im.
Konrada Majcherskiego - Sebastian Mostowski – Gimnazjum nr 1 w Barlinku – nagroda specjalna im.
Zygmunta Pazdy - Jan Bogdziewicz – Gimnazjum w Krzyżu Wlkp. – nagroda specjalna organizatorów
Wszystkim Laureatom oraz pozostałym Uczestnikom Konkursu, Ich Rodzicom
i Nauczycielom, jak również Organizatorom, składamy serdeczne gratulacje oraz podziękowania za włożoną pracę i zaangażowanie.
zdjęcia wykonała Katarzyna Górniacka
Uroczystość w Dziedzicach upamiętniająca ewakuacje oflagu II C Woldenberg
6.02.2016
INFORMACJA ZARZĄDU STOWARZYSZENIA WOLDENBERCZYKÓW O UROCZYSTOŚCI W DZIEDZICACH
W DNIU 30 STYCZNIA 2016 r.
UPAMIĘTNIAJĄCEJ EWAKUACJĘ OFLAGU II C WOLDENBERG
W dniach 30-31 2016 r. stycznia we wsi Dziedzice, gmina Barlinek, woj. zachodniopomorskie odbyły się uroczystości związane z odsłonięciem tablic upamiętniających oswobodzenie 3200 polskich oficerów – połowy jeńców Oflagu II C Woldenberg.
Przypomnijmy, że 25 stycznia 1945 r. Niemcy rozpoczęli pod naporem frontu pieszą ewakuację obozu do Rzeszy, dzieląc go na silnie eskortowane trzy kolumny marszowe, idące różnymi szlakami. W obozie pozostało jedynie 153 chorych pod opieką polskiego lekarza – jeńca.
Ewakuacja przeprowadzona została niesłychanie brutalnie. Jeńcom, gnanym pod lufami karabinów, nie zabezpieczono uprzednio żadnego zaplecza żywnościowego, transportowego, kwaterunkowego, czy medycznego. Marsz odbywał się przy silnym mrozie i w kopnym nieraz śniegu. Jeńców karmiono w najlepszym razie ziemniakami ze świńskich parników. Na nocleg stłaczani byli w nieogrzewanych, gospodarczych pomieszczeniach okolicznych folwarków. Słabsi umierali i zostawali po drodze.
Tzw. obóz „Wschód”, w liczbie 3200 oficerów, przeszedł 29 stycznia przez Barlinek (Berlinchen) i dotarł do majątku Dziedzice (Deetz). Tam dogoniła go 30 stycznia grupa czołgów Armii Czerwonej. Niemieccy konwojenci podjęli z nimi bezsensowną walkę i nie posiadając broni przeciwpancernej szybko uciekli, narażając jednak wcześniej bezbronnych jeńców na ostrzał z dział czołgowych. Na skutek niego 17 polskich oficerów poległo, a 28 odniosło poważne rany.
Tego samego dnia, w pobliskim folwarku Jesionowo (Schönow), VI batalion obozu „Zachód” odmówił dalszego marszu i natychmiast podjął powrót do Polski. Bataliony IV i V, nocujące w niedalekim Kosinie (Kossin), mając w pamięci los jeńców w Katyniu, postanowiły iść dalej z Niemcami. 3 lutego przekroczyły one Odrę. Konwojowano je osobno, aż dotarły do Boizenburga nad Łabą. Tu rozdzielono je na mniejsze grupy i poprowadzono aż pod Lubekę, do Murnau i Sandbostel. Pierwszymi jeńcami, którzy odzyskali wolność, byli chorzy pozostawieni w obozie. Jeńcy, którzy dotarli do Rzeszy, zostali uwolnieni dopiero na początku maja 1945 r.
19 oficerów poległych w Dziedzicach oraz zmarłych w trakcie marszu zostało pochowanych tamże we wspólnej mogile. W mogile tej, według ustnego przekazu, pochowani zostali także niemieccy konwojenci, polegli w trakcie walki. Należy wyjaśnić, że region ten zamieszkują potomkowie Łemków, przesiedlonych tu po wojnie w wyniku sławetnej akcji „Wisła”. Wg tradycji łemkowskiej, na grobie osób tragicznie zmarłych umieszczany jest wizerunek kości i stąd symbol ten na mogile, nieco zaskakujący dla niezorientowanych.
Na miejscu wydarzeń została w swoim czasie umieszczona tablica pamiątkowa, która w ostatnich latach uległa jednak zniszczeniu. Trzeba dodać, że budynki dworskie, gdzie rozgrywały się te dramatyczne wydarzenia, nie zachowały się do naszych czasów. Pozostały jedynie słupy bramy wjazdowej, spod której padły fatalne strzały.
Zarząd Stowarzyszenia Woldenberczyków, na swoim posiedzeniu w dniach 2-3 września 2015 r., podjął decyzję o ufundowaniu w Dziedzicach dwóch tablic – pamiątkowej i informacyjnej. Decyzja została podjęta wspólnie z miejscowym Stowarzyszeniem Przyjaciół Dziedzic, prowadzącym tu filię muzeum historycznego w Barlinku. SPD zaofiarowało pozyskanie i ustawienie kamienia pod tablicę pamiątkową.
Uroczystości poprzedziło wyruszenie z Dobiegniewa corocznego rajdu harcerskiego idącego 70-kilometrową trasą ewakuacji, pod dowództwem druha przewodnika – Waldemara Grzankowskiego. W przeddzień uroczystości rajd dotarł na nocleg do Barlinka, gdzie dołączyli do niego – Wiesław Dembek – prezes Stowarzyszenia Woldenberczyków oraz redaktor Ewa Podolska z rozgłośni radiowej TOK FM – autorka audycji o Oflagu II C. Następnego dnia rano do harcerzy dołączyła grupa gimnazjalistów z Przelewic pod opieką ich nauczyciela – Dariusza Jałoszyńskiego oraz Pana Kazimierza Grzybowskiego, którzy sprawują opiekę nad grobem kpt Władysława Sierko, zmarłego w trakcie ewakuacji we wsi Kosin. Sensacyjna historia identyfikacji Zmarłego jest opisana na naszej stronie.
Uroczystości zgromadziły ok. 100 osób, w tym potomków jeńców, którzy odzyskali wolność w Dziedzicach. Obecni byli przedstawiciele władz samorządowych, PP.: Dariusz Zieliński – burmistrz Barlinka, Leszek Waloch – burmistrz Dobiegniewa, Jan Miduch – sołtys wsi Dziedzice. Gospodarzami spotkania byli: Stowarzyszenie Przyjaciół Dziedzic oraz Rada Sołecka Dziedzic.
Na mogile poległych, w eskorcie pocztów sztandarowych harcerzy dobiegniewskich oraz uczniów Szkoły Podstawowej im. Żołnierzy Września 1939 – Woldenberczyków z Dobiegniewa, złożone zostały kwiaty. Następnie odprawiona została Msza Święta, podczas której wystąpił profesjonalnie przygotowany chór Sonata z Mostkowa. Mszę odprawił oraz homilię wygłosił Ks. prob. Adam Polanowski. Wstęgę na płycie pamiątkowej wykonanej w granicie Vanga, umieszczonej na wspaniałym, 5-tonowym głazie, przecięli: burmistrz Barlinka, Grażyna Leszkiewicz – prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Dziedzic oraz prezes Stowarzyszenia Woldenberczyków.
Dalsze uroczystości, pod przewodnictwem Pani Prezes Leszkiewicz, odbyły się w siedzibie SPD, przed którą zostały ustawione tablice. W wystąpieniach zabrali głos przedstawiciele władz, organizacji oraz przybyli goście. Poetka i recytatorka z Kosina – Pani Krystyna Nawój – wygłosiła swój wiersz poświęcony kpt Władysławowi Sierko. Oficjalną część uroczystości zakończył znakomity występ barlineckiego chóru Retro z Barlinka, który wykonał między innymi autorską aranżację nieformalnego hymnu woldenberskiego – słynną „Anię”.
Następnie odbyła się prezentacja wystawy „Igrzyska za drutami”, na której eksponatami są unikatowe pamiątki z Igrzysk Olimpijskich, zorganizowanych w 1944 r. przez jeńców.
Wszystkie części uroczystości nacechowane były ogromną serdecznością i przesiąknięte wzruszeniem. Nie można nie wspomnieć o ogromnym wysiłku członków Stowarzyszenia Przyjaciół Dziedzic, którzy ofiarnie nakarmili całą rzeszę uczestników uroczystości, potwierdzając sławę swego kunsztu kulinarnego wykazanego w skali historycznej. Trzeba też podkreślić zasługi harcmistrza Zdzisława Izydorczaka – członka Stowarzyszenia Woldenberczyków, który wykonał projekty graficzne obu tablic, a przy tym żmudnie odtworzył na podstawie literatury złożone trasy ewakuacji poszczególnych batalionów.
Korzystając z pobytu w Dziedzicach, Zarząd Stowarzyszenia Woldenberczyków odbył posiedzenie, z którego sprawozdanie ukaże się wkrótce na niniejszej stronie.
Na zakończenie przypominamy słynną obozową „Anię” w wykonaniu wspomnianego chóru Retro pod linkiem: <linki> które sfilmował Pan Jan Mystkowski, uczestnik uroczystości.
Audycja radiowa o ewakuacji Oflagu II C Woldenberg
21.01.2016
Szanowni Państwo,
Zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią mamy przyjemność poinformować, że audycja radiowa o ewakuacji Oflagu II C Woldenberg, nawiązująca do uwolnienia 3200 jeńców w dniu 30 stycznia 1945 r. w miejscowości Dziedzice (ówczesne Deetz), zostanie wyemitowana na falach rozgłośni TOK FM w niedzielę 24 stycznia 2015 r., o godzinie 19.00. Słuchacze znajdujący się poza zasięgiem radia TOK FM, mogą wysłuchać audycji na bieżąco w Internecie pod adresem: <link>
Informacje i życzenia
22.12.2015
Szanowni Państwo – Członkowie i Sympatycy Stowarzyszenia Woldenberczyków!
Miło mi poinformować, że w pierwszym dniu Świąt, tj. 25 grudnia, o godz. 20, na falach radiowych TOK FM zostanie wyemitowane powtórzenie zeszłorocznej audycji
o Oflagu II C Woldenberg.
Nowa audycja zostanie przygotowana i wyemitowana w końcu stycznia 2016, nawiązując do rocznicy wyzwolenia 30 stycznia 1945 r. 3200 Jeńców obozu w miejscowości Dziedzice (Deetz).
O dacie i godzinie tej audycji poinformujemy na stronie internetowej Stowarzyszenia.
W dniu 30 stycznia 2016 odbędą się w Dziedzicach obchody rocznicowe, połączone z uroczystym odsłonięciem nowej tablicy pamiątkowej, ufundowanej przez nasze Stowarzyszenie oraz Stowarzyszenie Przyjaciół Dziedzic. W tym dniu do Dziedzic dotrą harcerze dobiegniewscy – uczestnicy dorocznego rajdu pieszego szlakiem ewakuacji Oflagu. Oto ogólny program uroczystości, w których rolę gospodarza i organizatora wzięło na siebie Stowarzyszenie Przyjaciół Dziedzic:
- 10:45 Złożenie kwiatów oraz warta honorowa harcerzy z Dobiegniewa przy mogile poległych Woldenberczyków
- 11:00 Msza św. w kościele w Dziedzicach
- 11:45 Uroczyste odsłonięcie tablicy pamiątkowej
- 12:15 Otwarcie wystawy „Igrzyska za drutami” poświęconej słynnej olimpiadzie sportowej, zorganizowanej przez Jeńców w 1944 r.
- 12:45 Program artystyczny w budynku dawnej szkoły w Dziedzicach
Gorąco zachęcamy Państwa do wzięcia udziału w spotkaniu.
Mam zaszczyt i przyjemność złożyć Państwu w imieniu swoim oraz Zarządu Stowarzyszenia najserdeczniejsze Życzenia Świąteczne!
Z wyrazami szacunku
Wiesław Dembek
prezes Stowarzyszenia
Posiedzenie zarządu Stowarzyszenia Woldenberczyków 2-3 września
24.09.2015
INFORMACJA O PRZEBIEGU POSIEDZENIA ZARZĄDU STOWARZYSZENIA WOLDENBERCZYKÓW W DNIACH 2-3 WRZEŚNIA 2015 r.
W dniach 2-3 września w Dobiegniewie odbyło się posiedzenie Zarządu Stowarzyszenia Woldenberczyków. W spotkaniu wzięli udział wszyscy członkowie Zarządu, zaproszony został także Pan Tomasz Rogoziński – prezes Fundacji Woldenberczyków.
Pierwszego dnia uczestnicy posiedzenia udali się na uroczyste spotkanie do Kosina przy niedawno zidentyfikowanym grobie Jeńca Oflagu II C – Kapitana Władysława Sierko – który zmarł w trakcie ewakuacji obozu 30 stycznia 1945 roku. Historia ta została nieco wcześniej opisana na naszej stronie internetowej. W tym bardzo wzruszającym spotkaniu wzięła udział odnaleziona rodzina Kapitana, starosta powiatu pyrzyckiego – Pan Kazimierz Lipiński , z-ca wójta Gminy Przelewice – Pan Zbigniew Kupisz, miejscowi działacze (inicjatorzy poszukiwań) – Pan Kazimierz Grzybowski i Dariusz Jałoszyński oraz mieszkańcy Kosina. Zapewniona była eskorta wojskowa z jednostki w Stargardzie Szczecińskim. Na grobie złożono kwiaty i zapalono znicze. Tekst wystąpienia prezesa Stowarzyszenia znajduje się poniżej.
Tego samego dnia członkowie Zarządu złożyli kwiaty na zbiorowej mogile Jeńców poległych 30 stycznia 1945 r. w Dziedzicach w trakcie ewakuacji obozu. Następnie odbyło się serdeczne spotkanie ze Stowarzyszeniem Przyjaciół Dziedzic, podtrzymującym pamięć tych wydarzeń i prowadzącym izbę muzealną z nimi związaną. Należy wyjaśnić, że 30 stycznia 1945 r. do majątku Deetz (obecnie Dziedzice) dotarł konwój złożony z 3200 Jeńców Oflagu II C Woldenberg ewakuowanego przez Niemców w obliczu zbliżającego się szybko frontu. Grupa ta stanowiła około połowę stanu obozu. Tegoż dnia konwój dogoniła pancerna szpica Armii Czerwonej. Jeńcy odzyskali wolność, lecz w trakcie nawiązanej z Niemcami walki poległo 17 polskich oficerów, a dalszych 30 odniosło rany. Po wojnie, na miejscu dawnego majątku wybudowano z udziałem środowiska Woldenberczyków szkołę podstawową, której nadano imię pchor. Tadeusza Starca – Jeńca Oflagu zamordowanego w 1944 roku przez niemieckich wartowników. Szkoła ta została zlikwidowana w roku 2006 w wyniku reformy oświaty. Budynek przejęło Stowarzyszenia Przyjaciół Dziedzic i założyło w niej Muzeum Wojskowości, Szkolnictwa i Wsi utrzymywane ze skromnej, gminnej dotacji dzięki ogromnemu zaangażowaniu członków Stowarzyszenia.
Następnego dnia odbyło się formalne posiedzenie Zarządu w jego pełnym składzie, z udziałem burmistrza Miasta i Gminy Dobiegniew – Pana Leszka Walocha (wiceprezesa Stowarzyszenia) oraz zastępcy burmistrza – Pani Sylwii Łaźniewskiej. W toku posiedzenia przedstawiono sprawozdanie z działalności Zarządu w okresie roku po jego powołaniu, w tym kwestie członkowskie i finansowe, oraz przedyskutowano kierunki najbliższych działań Stowarzyszenia. Motywem przewodnim była współpraca z władzami miasta i gminy Dobiegniew w zakresie przygotowania projektów na rzecz poprawy warunków funkcjonowania muzeum i terenu obozu. Przyjęto do grona Stowarzyszenia pięcioro nowych członków.
W toku obrad podjęto decyzję o ufundowaniu w Dziedzicach tablicy upamiętniającej wyzwolenie 3200 jeńców Oflagu II C i tragicznych wypadków z tym związanych. Tablica zostanie osadzona na głazie przed budynkiem dawnej szkoły im. pchor. Tadeusza Starca -Jeńca Oflagu. Koszt wykonania tablicy pokryje Stowarzyszenie Woldenberczyków dysponujące funduszem pochodzącym ze składek członkowskich, natomiast wkładem Stowarzyszenia Miłośników Dziedzic będzie głaz i praca związana z jego posadowieniem.
Jesteśmy bardzo zobowiązani Panu Burmistrzowi Leszkowi Walochowi oraz Pani Dyrektor Muzeum Woldenberczyków – Irenie Zmaczyńskiej za gościnne przyjęcie i pomoc w zorganizowaniu spotkania.
WYSTĄPIENIE PREZESA STOWARZYSZENIA WOLDENBERCZYKÓW – WIESŁAWA DEMBKA – NAD GROBEM KAPITANA WŁADYSŁAWA SIERKO NA CMENTARZU W KOSINIE
2 września 2015
Szanowni Państwo!
Aby w pełni docenić wyjątkowość obecnego spotkania, musimy wysilić naszą wyobraźnię.
- Styczeń 1945 roku. Słychać wyraźnie odgłosy szybko nadciągającego frontu. Po zasypanych śniegiem okolicznych drogach jadą niemieckie tabory wojskowe, cofające się pod naporem przeciwnika. Dniem i nocą po tychże drogach i bezdrożach ciągną upiorne konwoje wynędzniałych cieni w żołnierskich płaszczach, pędzone na zachód pod bronią wartowników. To sześć i pół tysiąca polskich oficerów – jeńców pobliskiego Oflagu II C Woldenberg. Wśród nich kpt marynarki Jan Busiakiewicz, ppor. Zygmunt Pazda, ppor. Stefan Rogoziński, ppor. Henryk Stawicki. Ich potomkowie stoją teraz tutaj obok mnie.
W konwoju znajduje się również ciężko chory, 46-letni zawodowy oficer – kpt Władysław Sierko. Kapitan Sierko – podobnie jak wszyscy jeńcy – wie, że nadciągający front niesie wyzwolenie i że wynik wojny jest już przesądzony. I tego dnia, w wyniku krwotoku wewnętrznego wywołanego morderczym marszem, przychodzi Mu umierać na zlodowaciałym klepisku miejscowej stodoły.
My, synowie tamtych Jeńców, przekroczyliśmy już w większości wiek 60 lat, ale mieliśmy kiedyś 46 lat i małe dzieci, więc możemy sobie po trosze wyobrazić, jak trudno jest umierać, gdy upragniona wolność – wolność, o której śniło się codziennie przez 6 lat na zawszonej pryczy obozowej, jest tak blisko, a w domu pozostaje żona i osierocone dzieci. Jedyna pociecha to uścisk ręki przyjaciela i jego słowo, że zaopiekuje się osieroconą rodziną. Tenże przyjaciel – porucznik Stanisław Moszyński dotrzymuje solennie danego przyjacielowi słowa. Dzięki temu rodzina Kapitana Sierko jest dzisiaj także z nami.
Ale fatum Kapitana działa dalej. Jego nazwisko, wypalone niewyraźnie gwoździem na drewnianym krzyżu zostaje w trakcie przebudowy nagrobka przeinaczone i grób Kapitana Sierko pozostaje samotny przez następnych 70 lat, pomimo poszukiwań podejmowanych przez rodzinę.
Fatum to przecina dopiero siła wrażliwości patriotycznej dwóch miejscowych obywateli, którzy inicjują identyfikację grobu i włączają w to nasze Stowarzyszenie. Jeśli zastanawiamy się niekiedy, czy działalność naszego Stowarzyszenia ma sens, bo przecież Jeńców obozu już nie ma, to ta historia jak żadna inna utwierdza nas w przekonaniu, że jesteśmy ciągle potrzebni.
Ponieważ naczelnym celem naszego Stowarzyszenia jest podtrzymywanie pamięci o jeńcach Oflagu II C, czuję się w obowiązku złożyć serdeczne podziękowania Panom Dariuszowi Jałoszyńskiemu oraz Kazimierzowi Grzybowskiemu za podjęcie poszukiwań oraz przedstawicielom miejscowych władz samorządowych za życzliwość dla sprawy i obecność na dzisiejszym spotkaniu.
Dziękuję bardzo serdecznie w imieniu wszystkich Członków Stowarzyszenia.
Wiesław Dembek
Kosin, 2 września 2015.
Posiedzenie zarządu Stowarzyszenia Woldenberczyków – 2 grudnia
Krajowa Wystawa Filatelistyczna „ŻOŁNIERZ POLSKI PODCZAS II WOJNY ŚWIATOWEJ”
21.08.2015
W dniach 21-24 października 2015 r. w Koszalinie zorganizowana zostanie Krajowa Wystawa Filatelistyczna „ŻOŁNIERZ POLSKI PODCZAS II WOJNY ŚWIATOWEJ”. Organizują ją: Koszaliński Okręg Polskiego Związku Filatelistycznego, Miasto Koszalin, Politechnika Koszalińska oraz Poczta Polska. Eksponatami na wystawie będą między innymi znaczki słynnej poczty obozowej, wykonane przez Jeńców Oflagu II C Woldenberg. Do Komitetu Honorowego Wystawy zostali zaproszeni: Prezes Stowarzyszenia – prof. Wiesław Dembek oraz Dyrektor Muzeum Woldenberczyków – Pani Irena Zmaczyńska.
ODNALAZŁ SIĘ GRÓB ORAZ RODZINA KAPITANA WŁADYSŁAWA SIERKO!
18.08.2015
Podczas ewakuacji obozu w styczniu 1945 roku, IV batalion grupy Zachód był konwojowany przez Niemców szlakiem Seegenfelde (Tarnowo), Gross Latzkow (Laskowo), Woitfick (Oćwieka). 30 stycznia skrajnie wyczerpani i żywieni zgniłymi kartoflami z parników jeńcy dotarli do wsi Cossin (Kosin). Tamże, w stodole, na kilkunastostopniowym mrozie, zmarł Jeniec – kapitan Władysław Sierko. Przed śmiercią poprosił przyjaciela – por. Stanisława Moszyńskiego – o zaopiekowanie się jego żoną i dwojgiem dzieci. Batalion został popędzony dalej, zaś kapitana Sierko pochowano na miejscowym cmentarzu. Drewniany krzyż z nazwiskiem został z czasem zastąpiony betonowym, a jego wykonawca, nie będąc najwidoczniej w stanie odczytać zatartego nazwiska, wyrył na krzyżu nazwisko Sterko. W ten sposób grób kapitana Sierko zniknął z oficjalnych rejestrów. Rodzinie w chaosie powojennym Jego grobu nie udało się odnaleźć, pomimo podejmowanych poszukiwań.
Po 70 latach inicjatywę zidentyfikowania Zmarłego podjęli dwaj okoliczni mieszkańcy – nauczyciel historii w gimnazjum w Przelewicach – Pan Dariusz Jałoszyński oraz emerytowany rolnik – Pan Kazimierz Grzybowski. Pan Jałoszyński zwrócił się do naszego Stowarzyszenia o pomoc w uzyskaniu jakichkolwiek informacji o Zmarłym. Na podstawie literatury udało się odtworzyć trasę ewakuacji i fakty z nią związane, jednak dezorientował nas fakt, że kpt Sterko nie figurował na liście jeńców Oflagu II C. Przełom nastąpił w kilka dni później, gdy Pan Grzybowski studiując listę, odnalazł na niej zbliżone nazwisko kpt Władysława Sierko. Poszliśmy więc tym tropem. Przeszukując Internet oraz wykorzystując dane uzyskane przez Pana Jałoszyńskiego w archiwum Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach-Opolu udało się ustalić szereg danych personalnych kpt Władysława Sierko. Był On dowódcą plutonu artylerii w 65. Starogardzkim Pułku Piechoty i dostał się do niewoli 4 września w trakcie walk w rejonie Grudziądza.
Pozostawał problem odszukania rodziny Kapitana i potwierdzenia Jego tożsamości. W archiwalnych danych zachował się przedwojenny adres korespondencyjny żony kpt Sierko w Bydgoszczy. Studiując Internet udało się dowiedzieć, jaki jest współczesny numer zachowanej od czasów przedwojennych kamienicy. W tym momencie do akcji wkroczyli dziennikarze Telewizji Bydgoszcz, zainspirowani przez Pana Kazimierza Grzybowskiego. Rodzina kapitana Władysława Sierko została odnaleziona! Okazało się, że por. Stanisław Moszyński rzetelnie wywiązał się z obietnicy danej umierającemu koledze. W kilka miesięcy po powrocie z niewoli ożenił się z wdową i miał z Nią troje dzieci.
Sprawa stała się głośna. Przebieg i wyniki poszukiwań wyemitowały trzy stacje telewizyjne (m.in. http://szczecin.tvp.pl/21097568/odnaleziony-po-70-latach). Obecnie nawiązaliśmy bezpośredni kontakt z rodziną kpt Sierko i umawiamy się już wszyscy na wzruszające spotkanie podczas planowanego na dzień 2. września 2015 odwiedzenia grobu Kapitana przez Zarząd Stowarzyszenia.
